ஒரு மகாராஜாவின் மகன் மிகவும் மக்காக
இருந்தான். அதிகாரம் உள்ள பல குடும்பங்களில் இந்த “மக்கு
மகன்” பிரச்சனை எப்போதும் உண்டு. அவனுக்கு ஆட்சியை
கொடுக்க மக்கள் விரும்பவில்லை. மூத்தவர் சபை எதிர்த்தது. “ என்ன செய்யலாம்” என்று அரசர் கவலைப்பட்டார். வெளிநாட்டில்
திறமையான கலாசாலையில் மகனைச் சேர்த்துவிட்டால் அவர்கள் எப்படியும் அறிவாளி
ஆக்கிவிடுவார்கள் என்று மகாராஜா முடிவு செய்தார். அங்கு பலதுறைகள் இருந்தன.
உயர்தரமான அந்தக் கலாசாலையில் ஐந்து ஆண்டுகள் தங்கிப் படித்துவிட்டு இளவரசன்
திரும்பி வந்தான்.
அவனது உடை, நடை, பாவனைகள்
என எல்லாம் மாறியிருந்தன. பளிச்சென்று உடையணியப் பழகியிருந்தான். அழகாக நடப்பது, கைகுலுக்குவது, மரியாதையாய்ப்
பேசுவது என்று நிறைய மாற்றங்கள். மகாராஜா மிகவும் ஆனந்தமாக இருந்தார். முத்தோர்
நிறைந்த சபையில் மகனை நிறுத்தி அவர்கள் அனுமதியுடன் அறியாவளியாக்கப்பட்ட மகனை
அரசனாக்க நினைத்தார். பலரும் அவனை அறிவாளி என்றே ஒப்புக் கொண்டனர். பல்கலைக்
கழகத்தின் சாதனையைப் பாராட்டினர்.
ஒரு வயதானவர் மட்டும் இளவரசனைச்
சோதிக்க நினைத்தார். “ என்ன
படித்தாய்?” என்றார். “ நிறைய, நிறைய… ஜோதிடம் கூட முறையாக கற்றுத் தந்தார்கள்.
நீங்கள் ஜோதிடத்தில் கேள்வி கேட்டால் கூடச் சொல்வேன்” என்றான். வயதானவர் தமது மோதிரத்தை
உள்ளங்கையில் வைத்து மூடிக் கொண்டு, “இது
என்ன?” என்றார். இளவரசன் யோசித்தான். ஒரு
காகிதத்தை எடுத்து கணக்குப் போட்டான். “ உங்கள்
கையில் உள்ளது வட்டமானது. நடுவில் ஓட்டையானது. ஒளியுடையது” என்று விடை சொன்னான். வயதானவருக்கு உள்ளூர
சந்தோஷம். இருந்தாலும், “அடையாளங்களைச்
சொல்கிறாயே ஒழிய அது இன்னதென்று சொல்லக்கூடாதா?” என்றார்.
“ அது எங்கள் பாடத்திட்டத்தில் இல்லை” என்றார் இளவரசன். “ யூகித்துச் சொல்” என்றார் வயதானவர். உடனே இளவரசன் “பாடத் திட்டத்தில் இல்லையென்றாலும் என் பொது
அறிவை வைத்துச் சொல்லி விடுவேன்.. அது ஒரு வண்டிச் சக்கரம்” என்றான்.
முட்டாள். சர்வகலாசாலை சொல்லிக்
கொடுத்ததைச் சரியாகச் சொல்லிவிட்டான். ஆனால் வண்டிச்சக்கரத்தை எவரும் உள்ளங்கையில்
ஒளித்து வைக்க முடியாது என்ற சின்ன விஷயம்கூட அந்த மடையனுக்குத்
தெரிந்திருக்கவில்லை.
முட்டாளையும் படிப்பாளியாக்க முடியும்.
ஆனால் அறிவாளியாக்க முடியாது.
மகனிம் அறியாமையை கண்டு, மகாராஜா மிகுந்த வேதனையடைந்தார்.
நீதி:
நன்றாக சிந்தித்த பிறகே செயலில் இறங்க வேண்டும்; இறங்கிய
பிறகு சிந்திக்கலாம் என்பது தவறு.
